اعتقاد به ضافه دیله مرخه از باورداشت های قشر روستا سرچشمه می گیرد. مرخه دانه ای به جثه و شباهت دانه تسبیح است که زن ها، آن را به عنوان تسلی و تسکین ضعف قلب به نخ کشیده و نخ را طوری از گردن می آویزند که مرخه روی قلب قرار بگیرد.