این گیاه در منطقه وسیعی از شمال ایران و سراسر سواحل دریای خزر و در اماکن مرطوب و سایه دار روستاهای حومه رشت، به ویژه کنار رودخانه ها به وفور می روید. گیاهی است یک ساله با اعضای هوائی و سرشاخه های گلدار دارای نوعی اسانس موسوم به اتمیزی استون. اسانس نامبرده به صورت مایعی بی رنگ در الکل و اتروکلروفورم حل می شود. برگ این گیاه بوی قوی زننده و ناپسند دارد و به مقدار کم و به عنوان مقوی معده در بعضی نقاط مصرف می شود. به بیان دیگر گو اینکه جزء گیاهان طب علفی نیست. نام علمی گنده واش (به تشخیص دکتر زرگری) Artemisia annua می باشد. دهقانان گیلک از گنده واش به صورت آویختن دسته ای از آن به در اتاق یا به طاق ایوان به منظور دفع پشه و مگس استفاده می کنند.