چوبی به درازای تقریبی یک متر و نیم به قطر پنج تا شش سانتی متر. درگذشته پارس را برای محکم کردن بار زغال که با اسب به شهر حمل می شد، تنگ کیسه زغال می بستند. کشیدن پارس از بار زغال و گریختن یکی از سرگرمی های موذیانه نوجوانان سابق بود چون زغالی افسار در دست جلو جلو می رفت و متوجه شیطنت بچه ها نمی شد. لیکن اشخاصی که جریان پارس کشی را می دیدند فریاد برمی آوردند: زوغالی تی پارسه فاکشه (زغالی پارس تو را کشید) و آنوقت بود که زغالی افسار اسب را رها میکرد و دشنام گویان سر در عقب طرف می گذاشت و البته هم به گرد او نمی رسید. طبعا موقعی که دست از پا دراز تر باز میگشت، بالاجبار طناب را کمی محکم تر می کرد.