پنیرک صحرایی با ساقه پر گل 1/20 متری اش یک گل تیپیک روستایی است. برگ پنیرک صحرایی یا پنیرک وحشی در گذشته به عنوان سالاد به مصرف می رسید و امروزه خواص دارویی و تب بری آن مشهور است. آب این گیاه را برای فرونشاندن تب کودک تبدار به لب های بیمار می مالند. این گیاه سالان زی به حالت وحشی در جنگل و اراضی بایر و سر راهها می روید و کم و بیش برای مقاصد درمانی پرورش می یابد. ریشه اش گوشتی و سفید رنگ و ساقه اش راست و استوانه ای کرک دار است و گل هایش از بنفش گرفته تا ارغوانی رنگ است. برگ و گل پنیرک به دلیل ضد سرفه بودن برای بیمار های برونشیت مزمن و ناراحتی های حلقی تجویز می شود. پیش از این برگ پنیرک و برگ بید را کوبیده و به عنوان ضماد روی زخم، غده یا دمل می گذاشتند. پخته برگ آن با کره و Eschenmanna علاج قطعی یبوست است. قسمت مورد استفاده پیندیره برگ و گل، حتی گیاه کامل است. پنیرک از نظر ترکیبات شیمیایی علاوه بر تانن و مواد لعابدار و قند و اوکسالات کلسیم مقادیر قابل ملاحظه ای هم پکتیک و مواد رزینی دارد. در گل آن نیز ماده موثری به نام مالوین کشف شده است. این گیاه از خانواده Malavaceae پنیرکان و نام علمی اش Malva sylvestris یا Malva rotundifolia می باشد. آن را به زبان انگلیسی Dwarf mallow به زبان فرانسه Petite mauve و به زبان آلمانی Rosspappel یا kase malve و یا wilde malve می گویند.