آنقوت، آنگیت، آب گوپیل آمریکایی و چنگل از اسامی فارسی این پرنده سیه پر و سیاه گوشت است. چنگر از خانواده Rallidae و اسم علمی آن Fulica atra است. او را به زبان آلمانی Blesshuhn یا Belchen به زبان انگلیسی Coot و به زبان ایتالیایی Folaga می گویند. نژاد چنگر از اعماق آسیا تا جزایر استرالیا در اقیانوس هند پراکنده است. طول بدن او 38 سانتی متر، سر سیاه براق پیشانی سفید، منقار سفیدوش، چشم ها قرمز روشن و پا کبود رنگ است و پنجه های زردوش دارد. برای زندگی برکه ها و استخر های طبیعی پوشیده از نیزار را ترجیح می دهد. در همان جا لانه می سازد. در شناگری و غوطه خوری استادتر از او پیدا نمی شود. زیر آب از حشرات، حلزون ها، زالو ها، لارو ها، خرچنگ های ریز و صدف هایی که در لابلای گیاهان آبزی زندگی می کنند تغذیه می نماید. بر خلاف شایع به خوردن ماهی های جوان و تخم ماهی رغبتی ندارد. چنگر گروهی پرواز می کند و گروهی بر سطح آب می نشیند، بعد از برخاستن از روی آب و قبل از اوج گرفتن مدتی همسطح با آب پرواز می نماید یعنی اگر خطری احساس کند بدون استثنا رو به نیزار فرار می کند. چنگر در نیزار یا نیزار های نزدیک ساحل لانه می سازد و در بهار جفت گیری می کند. چنگر ماده 7 تا 15 تخم زرد مایل به قهوه ای رنگ می گذارد. نر و ماده به تناوب 20 تا 21 روز روی تخم می خوابند. جوجه نر را از کله سرخ زنگاری رنگش تمیز می دهند. جوجه ها قبل از پیدا کردن قابلیت پرواز استقلال پیدا می کنند. Fulica americanus و Fulica cristata مقیم جنوب اسپانیا و شمال غرب آفریقا از دیگر گونه های این پرنده هستند. در گیلان با چنگر خورش های فسنجان رشتی و سیر قلیه تهیه می شود.