به لوله چراغی می گفتند که در لاهیجان ساخته می شد و از فرط نازکی و بی دوامی با یک تنگر یا ترشح شدن ذره ای آب می شکست. بعد ها هر چیز ترد و نازک و شکننده را لاجونی شیشه گفتند.